خانواده از ديدگاه قرآن واهل وبيت

خانواده اجتماع کوچکى است که ابتداء با يک مرد و زن تشکيل مى‏شود، دو نفرى که بناست در تکامل معنوى و رشد مادى يکديگر مشارکت کنند و بالاتر آن که هريک کمبود ديگرى را در اوج محبّت و مودت جبران نمايند و چنانچه چيزى آنان را تهديد کرد و آرمانهاى فکرى و اعتقاديشان را به خطر انداخت، هر دو به دفاع برخيزند و جهت حيات و زندگى هميشگى خويش با آن مبارزه کنند و براى بقاى خويش برنامه ريزى نمايند و نسل خود را دوام بخشند. قرآن کريم اين اصل اساسى را با واژگانى زيبا چنين بيان مى‏کند:
«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ اَنْفُسِکُمْ اَزْواجاً لِتَسْکُنُوا اِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَکُم مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً اِنَّ فِى ذلِکَ لاَياتٍ لِقَومٍ يَتَفَکَّرُونَ»1؛ از نشانه‏هاى خداست آن که آفريد براى شما همسرانى از جنس خودتان تا بديشان آرام گيريد و ميان شما دوستى و مهربانى نهاد. هر آينه در اين کار براى مردمى که بينديشند نشانه‏ها و عبرتهاست.
امام محمد باقر عليه‏السلام از قول جدّش رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم نقل کرده که فرمود: «ما بُنِىَ بَناءٌ فِى الاِسلامِ اَحَبُّ اِلى اللّهِ ـ عزّ وَ جَلّ ـ من التزويج2؛ هيچ بنائى در مکتب اسلام طرح ريزى نشده که در نزد خداوند بزرگ محبوب‏تر از ازدواج باشد.»
اصول اساسى
سه اصل اساسى در تشکيل خانواده عبارتند از: